İnsanlığın her türlü kötü muamelesine rağmen kendi dengesini bulma gücünü bence Doğa Ana, özündeki “KAOS”tan alıyor. İyi ve kötünün, siyah ve beyazın olması ve birbirlerini var etmeleri gibi, “Acıkmak- Doyuma Ulaşmak” da hayat denilen bu oyunda baş roldeler. Meselemiz belki de, bu KAOS’un dansını izleyebilmek olmalı.
Gramajıyla doğru saatte, doğru besine ulaşmayı her gün deneyimlerken arada bir biraz rahatlamak, içindeki yaramaz kız çocuğuna bir oyun alanı tanımak ve oyun bahçesinin sınırlarını oyun bittiğinde ona hatırlatmak gibi. Dengede kalmayı başarmak; “diyete başladım”, “diyetten çıktım” hissinden sıyrılabilmek için bence müthiş bir adım.
Haz duyduğumuz, ruhumuzun göz bebeklerini güldüren şahane sofralarda bunu bir düşünmeni ve mümkünse deneyimlemeni çok isterim.
Bedenine zarar vermediğinin kanıtlandığı ölçülerde biraz serbest bırak, arada tek düze yaşamına kaos girsin, sonra gitsin. İzin ver🌿
